Laat dit eens even goed op u inwerken.

Mijn conclusie is dat de zakelijke rijder niet bestaat. Er zijn wel mensen die zakelijke kilometers maken, maar dat is wat anders. De mens die de auto voor welk vervoersdoel dan ook gebruikt, heeft gewoontes, gebruiken en vertoont een bepaald gedrag. In de meeste gevallen zal bijvoorbeeld het keuzeproces van de auto overeenkomen met de manier waarop hij/zij alle andere duurzame productiemiddelen koopt.

`Gemak, keuzevrijheid en kostenbesparing staan hoog in het rijtje koopargumenten bij iedere berijder.`

Het is opvallend hoe vaak de ‘zakelijk rijder’ in een apart hokje wordt geplaatst. In de marketing van automerken, leasemaatschappijen of bij dealers. Mijn advies zou zijn om hier vooral heel erg mee op te passen. Gemak, keuzevrijheid en kostenbesparing staan erg hoog in het rijtje van belangrijke koopargumenten van iedere berijder. Wordt de mens ineens fundamenteel anders als hij in plaats van een eigen auto een leaseauto rijdt of andersom? Ik denk van niet.

Misschien is betrokkenheid wel een dingetje. Als je mij tegen mijn zin in een niet door mij gekozen auto zet, is het toch net anders. Ook hier zal ieder mens weer in verschillen, maar merkloyaliteit en goed huisvaderschap krijgen dan wel een iets andere lading. Betrokkenheid vergroten doe je door mensen mee te laten beslissen in het keuzeproces. Door ze ervoor te laten betalen en door ze verantwoordelijk te maken.

Eigenlijk is dit een soort pleidooi voor mobiliteitsbudgetten, private lease en veel vrije keuze als het gaat om een leaseregeling. Maar dan wel beredeneerd vanuit een consumentenperspectief, met als doel de betrokkenheid en verantwoordelijkheid te vergroten. Omdat dit uiteindelijk leidt tot de meest logische keuzes en tevreden berijders – of u ze nu zakelijk rijders, klanten of consumenten wilt noemen.

Martin Huisman is voorzitter van de Vereniging Zakelijke Rijders.
Deze column verscheen eerder in Fleet&Mobility 4 2015.

Laat dit eens even goed op u inwerken.

Mijn conclusie is dat de zakelijke rijder niet bestaat. Er zijn wel mensen die zakelijke kilometers maken, maar dat is wat anders. De mens die de auto voor welk vervoersdoel dan ook gebruikt, heeft gewoontes, gebruiken en vertoont een bepaald gedrag. In de meeste gevallen zal bijvoorbeeld het keuzeproces van de auto overeenkomen met de manier waarop hij/zij alle andere duurzame productiemiddelen koopt.

`Gemak, keuzevrijheid en kostenbesparing staan hoog in het rijtje koopargumenten bij iedere berijder.`

Het is opvallend hoe vaak de ‘zakelijk rijder’ in een apart hokje wordt geplaatst. In de marketing van automerken, leasemaatschappijen of bij dealers. Mijn advies zou zijn om hier vooral heel erg mee op te passen. Gemak, keuzevrijheid en kostenbesparing staan erg hoog in het rijtje van belangrijke koopargumenten van iedere berijder. Wordt de mens ineens fundamenteel anders als hij in plaats van een eigen auto een leaseauto rijdt of andersom? Ik denk van niet.

Misschien is betrokkenheid wel een dingetje. Als je mij tegen mijn zin in een niet door mij gekozen auto zet, is het toch net anders. Ook hier zal ieder mens weer in verschillen, maar merkloyaliteit en goed huisvaderschap krijgen dan wel een iets andere lading. Betrokkenheid vergroten doe je door mensen mee te laten beslissen in het keuzeproces. Door ze ervoor te laten betalen en door ze verantwoordelijk te maken.

Eigenlijk is dit een soort pleidooi voor mobiliteitsbudgetten, private lease en veel vrije keuze als het gaat om een leaseregeling. Maar dan wel beredeneerd vanuit een consumentenperspectief, met als doel de betrokkenheid en verantwoordelijkheid te vergroten. Omdat dit uiteindelijk leidt tot de meest logische keuzes en tevreden berijders – of u ze nu zakelijk rijders, klanten of consumenten wilt noemen.

Martin Huisman is voorzitter van de Vereniging Zakelijke Rijders.
Deze column verscheen eerder in Fleet&Mobility 4 2015.