De dag werd geopend door dagvoorzitter Esther van Rijswijk, die een herkenbaar dilemma aanhaalde: kiezen tussen het openbaar vervoer en de auto. Van Rijswijk deelde haar persoonlijke ervaring waarbij omstandigheden haar dwongen om voor de auto te kiezen, wat resulteerde in een aanzienlijke file.

Dit verhaal belichtte de uitdagingen waarmee alle betrokken partijen worden geconfronteerd en zette de toon voor het dagprogramma. Het programma behandelde onderwerpen zoals bereikbaarheid, gedragsverandering, duurzame mobiliteit en woon-werkverkeer.

Niels Van Oort, de eerste spreker van de dag, benadrukte dat niet één enkele modaliteit de mobiliteitstransitie kan bewerkstelligen. Volgens de onderzoeker van de TU Delft is een combinatie van verschillende vervoersmiddelen noodzakelijk. Hij betoogde tevens dat effectief en toekomstbestendig mobiliteitsbeleid begint bij een goed ruimtelijk beleid.

Caspar de Jonge, de programmamanager Mobiliteit en Transities bij het ministerie van IenW, pleitte vervolgens voor samenwerking tussen alle belanghebbenden op het gebied van mobiliteit. Hij benadrukte dat er spoed is geboden, aangezien het jaar 2030 nadert en er tegen die tijd de CO2-uitstoot moet zijn gehalveerd en er 1 miljoen woningen gebouwd moeten zijn.

Tijdens verschillende deelsessies werd dieper ingegaan op diverse aspecten van de mobiliteitstransitie. Belangrijke onderwerpen waren onder andere mobiliteitshubs en de stimulering van autodelen. Regelgeving en uitdagingen met betrekking tot deelmobiliteit in Nederlandse gemeenten werden ook besproken.

Het congres werd afgesloten met een dynamisch ‘Lagerhuis-debat’. Vier panelleden namen plaats tegenover elkaar en bespraken verschillende stellingen met betrekking tot het belang van elektrificatie in de mobiliteitstransitie. Dagvoorzitter Esther van Rijswijk moedigde de aanwezigen actief aan om standpunten in te nemen en zo ontstond er een prikkelend debat waar alle deelnemers bij betrokken waren.

De dag werd geopend door dagvoorzitter Esther van Rijswijk, die een herkenbaar dilemma aanhaalde: kiezen tussen het openbaar vervoer en de auto. Van Rijswijk deelde haar persoonlijke ervaring waarbij omstandigheden haar dwongen om voor de auto te kiezen, wat resulteerde in een aanzienlijke file.

Dit verhaal belichtte de uitdagingen waarmee alle betrokken partijen worden geconfronteerd en zette de toon voor het dagprogramma. Het programma behandelde onderwerpen zoals bereikbaarheid, gedragsverandering, duurzame mobiliteit en woon-werkverkeer.

Niels Van Oort, de eerste spreker van de dag, benadrukte dat niet één enkele modaliteit de mobiliteitstransitie kan bewerkstelligen. Volgens de onderzoeker van de TU Delft is een combinatie van verschillende vervoersmiddelen noodzakelijk. Hij betoogde tevens dat effectief en toekomstbestendig mobiliteitsbeleid begint bij een goed ruimtelijk beleid.

Caspar de Jonge, de programmamanager Mobiliteit en Transities bij het ministerie van IenW, pleitte vervolgens voor samenwerking tussen alle belanghebbenden op het gebied van mobiliteit. Hij benadrukte dat er spoed is geboden, aangezien het jaar 2030 nadert en er tegen die tijd de CO2-uitstoot moet zijn gehalveerd en er 1 miljoen woningen gebouwd moeten zijn.

Tijdens verschillende deelsessies werd dieper ingegaan op diverse aspecten van de mobiliteitstransitie. Belangrijke onderwerpen waren onder andere mobiliteitshubs en de stimulering van autodelen. Regelgeving en uitdagingen met betrekking tot deelmobiliteit in Nederlandse gemeenten werden ook besproken.

Het congres werd afgesloten met een dynamisch ‘Lagerhuis-debat’. Vier panelleden namen plaats tegenover elkaar en bespraken verschillende stellingen met betrekking tot het belang van elektrificatie in de mobiliteitstransitie. Dagvoorzitter Esther van Rijswijk moedigde de aanwezigen actief aan om standpunten in te nemen en zo ontstond er een prikkelend debat waar alle deelnemers bij betrokken waren.