Al decennialang wordt er voorspeld dat automobiliteit gaat veranderen, om allerlei redenen. Het terugdringen van files bijvoorbeeld, milieubeschermingsmaatregelen of veranderende mobiliteitsbehoeften bij nieuwe generaties.

Maar allerlei initiatieven ten spijt blijft het aantal voertuigen gestaag groeien – evenals het aantal files. Van de alternatieve en innovatieve mobiliteitsvormen die zijn ontwikkeld zijn er maar een paar succesvol gebleken. Autodelen staat nog steeds in de kinderschoenen en is zeker nog niet winstgevend. De verandering in het koopgedrag van consumenten en bedrijven, betreft meer het ‘downsizen’ naar goedkopere modellen dan de keuze voor alternatieve mobiliteitsvormen. De perceptie van de individuele vrijheid om te gaan en staan waar je op elk gewenst moment wilt, blijft zich vertalen in de behoefte aan traditionele automobiliteit. Die behoefte wordt ook gevoed door initiatieven als privélease, waarbij individuele automobiliteit wordt aangeboden voor extreem lage prijzen – al dan niet gesponsord door autofabrikanten of leasemaatschappijen. Zakelijk rijders gebruiken hun inventiviteit niet voor het zoeken naar nieuwe mobiliteitsvormen, maar kiezen bijvoorbeeld voor het rijden in youngtimers, waardoor ze minder hoeven bij te tellen. In de grote steden wordt het succes van bijvoorbeeld deelfietsen geclaimd als alternatief voor de auto.

We zijn nog niet klaar voor alternatieven.

Maar onderzoek wijst uit dat dit succes voornamelijk is gebaseerd op het gebruik van zulke fietsen door toeristen – in plaats van minder fietsen komen er daardoor juist meer, waardoor de lokale overheden weer maatregelen gaan treffen om de groei tegen te gaan, wat nadelig uitpakt voor de initiatiefnemers. Hetzelfde geldt voor elektrische deelscooters die door beperkende gemeentelijke regels eerder worden ontmoedigd dan gepromoot. Het lijkt erop dat we in Nederland nog niet klaar zijn voor alternatieve mobiliteit. De behoefte aan individuele onafhankelijkheid en vrijheid is nog steeds leidend. Natuurlijk vindt iedereen deelauto’s of mobiliteitsbudgetten geweldig, maar als puntje bij paaltje komt niet geschikt voor zichzelf.  Het wachten is dan ook op initiatieven die rekening houden met de wérkelijke behoefte van consumenten. Een mooi voorbeeld daarvan is Weparc, een dienst die de auto’s van zijn klanten bij het bezoek aan grote steden op een vooraf per app afgesproken plaats en tijdstip door chauffeurs laat ophalen en parkeren op beveiligde parkeerplaatsen. De klant krijgt zijn auto weer terug op de tijd en plaats die hij via de app heeft aangegeven. Het is net als met gezond en verantwoord eten. Als collectief zien we de noodzaak ervan, maar stiekem willen we allemaal nog steeds een kroket of frikandel uit de muur trekken.

Maar allerlei initiatieven ten spijt blijft het aantal voertuigen gestaag groeien – evenals het aantal files. Van de alternatieve en innovatieve mobiliteitsvormen die zijn ontwikkeld zijn er maar een paar succesvol gebleken. Autodelen staat nog steeds in de kinderschoenen en is zeker nog niet winstgevend. De verandering in het koopgedrag van consumenten en bedrijven, betreft meer het ‘downsizen’ naar goedkopere modellen dan de keuze voor alternatieve mobiliteitsvormen. De perceptie van de individuele vrijheid om te gaan en staan waar je op elk gewenst moment wilt, blijft zich vertalen in de behoefte aan traditionele automobiliteit. Die behoefte wordt ook gevoed door initiatieven als privélease, waarbij individuele automobiliteit wordt aangeboden voor extreem lage prijzen – al dan niet gesponsord door autofabrikanten of leasemaatschappijen. Zakelijk rijders gebruiken hun inventiviteit niet voor het zoeken naar nieuwe mobiliteitsvormen, maar kiezen bijvoorbeeld voor het rijden in youngtimers, waardoor ze minder hoeven bij te tellen. In de grote steden wordt het succes van bijvoorbeeld deelfietsen geclaimd als alternatief voor de auto.

We zijn nog niet klaar voor alternatieven.

Maar onderzoek wijst uit dat dit succes voornamelijk is gebaseerd op het gebruik van zulke fietsen door toeristen – in plaats van minder fietsen komen er daardoor juist meer, waardoor de lokale overheden weer maatregelen gaan treffen om de groei tegen te gaan, wat nadelig uitpakt voor de initiatiefnemers. Hetzelfde geldt voor elektrische deelscooters die door beperkende gemeentelijke regels eerder worden ontmoedigd dan gepromoot. Het lijkt erop dat we in Nederland nog niet klaar zijn voor alternatieve mobiliteit. De behoefte aan individuele onafhankelijkheid en vrijheid is nog steeds leidend. Natuurlijk vindt iedereen deelauto’s of mobiliteitsbudgetten geweldig, maar als puntje bij paaltje komt niet geschikt voor zichzelf.  Het wachten is dan ook op initiatieven die rekening houden met de wérkelijke behoefte van consumenten. Een mooi voorbeeld daarvan is Weparc, een dienst die de auto’s van zijn klanten bij het bezoek aan grote steden op een vooraf per app afgesproken plaats en tijdstip door chauffeurs laat ophalen en parkeren op beveiligde parkeerplaatsen. De klant krijgt zijn auto weer terug op de tijd en plaats die hij via de app heeft aangegeven. Het is net als met gezond en verantwoord eten. Als collectief zien we de noodzaak ervan, maar stiekem willen we allemaal nog steeds een kroket of frikandel uit de muur trekken.